Als kinderen waren we buurjongens, Sebastiaan woonde om de hoek. Maar pas in 2013 ontmoette ik Seba terug, op een lifestyle beurs in Knokke-Heist waar hij indruk maakte met prachtige, ultralichte stoelen in carbonvezel.

De buurjongen uit mijn kinderjaren bleek diegene waar ik al jarenlang over de hele wereld naar zocht. Een ontwerper die in mijn universum van de verlichting unieke luchters kon creëren. "Seba, als je zo'n stoel kan maken, kan je ook lichtornamenten in carbon ontwerpen...'

We brainstormden urenlang over licht, lichtwaarden en lichtcomposities. Ik reikte Seba de basis aan. En gaf hem dan alle vrijheid. In zijn hoofd. En in zijn atelier.  Ik zag hem uren aan het werk. Een fascinerende strijd met metershoge bollen carbon. Top-sport.

Eerst was er een zwevend bad in polyester. Gevolgd door een collectie designmeubels in composiet.  Maar toen ontdekte ik carbon, dat alles overhoop gooide : hoogtechnologie moest ambachtelijk worden gemaakt.

Er volgde een zoektocht van twee jaar, van experimenten met technologische processen en soorten carbon. 

Ik heb de aardbol rondgereisd van Italië tot Japan, om alle wereldspelers te leren kennen. Het was geen evidentie. Het specifieke carbon dat ik zocht, bleek  een exclusief materiaal voor toepassingen in de ruimtevaartsector. In Europa in quarantaine bewaard.

Het resulteerde in meubelstukken, stoelen en tafels die met applaus in de internationale interieurwereld werden onthaald.